پرخوری عصبی یکی دیگر از اختلالات معروف غذا خوردن است. مانند بی‌اشتهایی، پرخوری عصبی در دوران نوجوانی و اوایل بزرگسالی بیشتر شایع است و به نظر می‌رسد در بین مردان کمتر از زنان شایع باشد. افراد مبتلا به اختلال پرخوری عصبی اغلب در یک دوره زمانی خاص مقادیر زیادی غذا می‌خورند. پرخوری معمولاً تا زمانی ادامه می یابد که فرد به شدت سیر شود. در طی پرخوری، فرد معمولاً احساس می‌کند که نمی‌تواند غذا خوردن را متوقف کند یا میزان غذا خوردن را کنترل کند. پرخوری می‌تواند با هر نوع غذایی اتفاق بیفتد، اما بیشتر در مورد غذاهایی رخ می‌دهد که فرد معمولاً در حالت عادی از خوردن آن اجتناب می‌کند. سپس افراد مبتلا به پرخوری عصبی برای جبران کالری مصرفی و تسکین ناراحتی روده سعی در پاکسازی آن می‌کنند. رفتارهای رایج پاکسازی شامل استفراغ اجباری، روزه‌داری، ملین‌ها، دیورتیک‌ها، تنقیه و ورزش زیاد است. علائم اختلال پرخوری عصبی ممکن است بسیار شبیه به علائم بی‌اشتهایی عصبی باشد. با این حال، افراد مبتلا به پرخوری عصبی معمولاً به جای اینکه دچار کمبود وزن شوند، وزن نسبتاً طبیعی خود را حفظ می‌کنند. علائم رایج پرخوری عصبی شامل: