ماساژ

ماساژ؛ لمس کردن، ورز دادن، گرم کردن، غلتاندن و فشار دادن پوست و عضلات است.

ماساژ درمانی دستکاری علمی در بافت‌های نرم بدن است و شامل گروهی از تکنیک‌های دستی است که شامل اِعمال فشار ثابت یا متحرک، نگه داشتن یا ایجاد حرکت در قسمت‌هایی از بدن مانند عضلات و بافت‌های بدن است، می‌شود. در حالی که ماساژ درمانی در درجه اول با دست انجام می‌شود، گاهی اوقات نیز ممکن است از بازوها یا آرنج استفاده شود. این تکنیک‌ها بر روی سیستم‌های عضلانی، اسکلتی، گردش خون، لنفاوی، عصبی و سایر سیستم‌های بدن تأثیر می‌گذارند.

لمس، ابزار اساسی ماساژ درمانی است. در حالی که ماساژ را می‌توان از نظر نوع تکنیک‌های انجام شده توصیف کرد، اما از لمس فقط به روش مکانیکی در ماساژ درمانی استفاده نمی‌شود. از آنجا که ماساژ معمولاً شامل لمس با درجه‌ای از فشار و حرکت است، درمانگر (ماسور) باید لمس را با حساسیت انجام دهد تا میزان فشار بهینه و مناسب را برای هر فرد تعیین کند. به عنوان مثال، استفاده از فشار زیاد ممکن است بدن را متشنج کند، در حالی که استفاده از مقدار کم ممکن است تأثیر کافی نداشته باشد. لمس کردن با حساسیت همچنین به ماسور این امکان را می‌دهد تا از طریق دستان خود در مورد بدن فرد اطلاعات مفیدی مانند مکان‌یابی مناطق تنش عضلانی و سایر مشکلات بافت نرم را دریافت کند. از آنجا که لمس نیز نوعی ارتباط است، لمس حساس می‌تواند حس مراقبت را به شخصی که ماساژ دریافت می‌کند منتقل کند و باعث افزایش احساس آرامش و سلامتی فرد شود.